Oto dziś dzień krwi i chwały, Oby dniem wskrzeszenia był!
W tęczę Franków Orzeł Biały Patrząc, lot swój w niebo wzbił.
Słońcem lipca podniecany, Woła do nas z górnych stron:
„Powstań, Polsko, skrusz kajdany, Dziś twój tryumf albo zgon!”...
/fragment "Warszawianki"/
We wtorek 25 lutego br. minie 194. rocznica bitwy pod Olszynką Grochowską, jednej z największych i najkrwawszych bitw Powstania Listopadowego. Choć nie rozstrzygnęła losów niepodległościowego zrywu, zapisała się w naszych dziejach jako szczególnie ważna, zasłynęła bowiem bohaterską i uporczywą obroną pomimo przeważających sił wroga. Oddziały powstańcze pod wodzą gen. Józefa Chłopickiego przez cały dzień odpierały rosyjskie ataki armii feldmarszałka Iwana Dybicza, Polskim żołnierzom udało się złamać ofensywę rosyjską, czym rozwiali nadzieję cara na szybkie zdławienie Powstania Listopadowego. W krwawej bitwie liczące około 40 tysięcy oddziały powstańcze dysponujące 120 działami starły się z liczącymi ponad 60 tysięcy żołnierzy wojskami rosyjskim posiadającymi 178 armat. W ciężkich walkach zginął gen. Franciszek Żymirski i 7350 polskich żołnierzy (w tym 1054 wziętych do niewoli). Straty wojsk rosyjskich wyniosły ponad 9300 zabitych i kilkanaście tysięcy rannych, Męstwo bohaterów spod Olszynki Grochowskiej stało się dla kolejnych pokoleń symbolem walki o wolność ojczyzny. Droga do naszej wolności naznaczona jest bowiem daniną życia i cierpieniem tych, którzy dla Polski poświęcili wszystko. Naszym honorowym obowiązkiem, a zarazem zaszczytem jest pamięć o tamtych wydarzeniach..
Cześć i chwała bohaterom.
Koło Historyczne "Wiarus"